Brama Grodzka Lublin
Dla większości osób wchodzących na lubelskie Stare Miasto, Brama Grodzka zamyka tę dzielnicę, kończąc centralnie położony tutaj ciąg komunikacyjny, czyli ulicę Grodzką. Za bramą znajduje się most wiodący wprost do wejścia na Zamek Lubelski, podczas gdy sama brama jest wbudowana w szereg kamienic, dobudowanych przed wiekami do murów miejskich, na niemal całym ich obwodzie.
Od czasów Kazimierza Wielkiego, kiedy to w Lublinie osiadła społeczność żydowska, tereny położone za Bramą Grodzką, wokół Wzgórza Zamkowego i aż do kolejnego wzgórza, nazywanego Czwartkiem, zajmowane były przez coraz to większą wspólnotę Żydów. W XIX wieku, a także w wieku XX, aż do drugiej wojny światowej oraz okupacji niemieckiej, dzielnica żydowska była miejscem niezwykle tłocznym i gwarnym, z targami, sklepami oraz kamienicami. Niemieccy okupanci zdecydowali o utworzeniu tam getta, które następnie zostało zlikwidowane, a jego mieszkańcy w ogromnej części stracili życie w wielu różnych nazistowskich obozach śmierci. Wszystkie te wydarzenia łączą się z Bramą Grodzą, ponieważ właśnie ona, od wielu już lat, mieści w sobie siedzibę ośrodka noszącego jej nazwę, który jednocześnie prowadzi Teatr NN. Ośrodek ten zajmuje się już od wielu lat dokumentowaniem tego Lublina, którego już nie ma, wielokulturowego, zamieszkanego przez żyjące obok siebie społeczności katolicką, prawosławną oraz żydowską, szczególnie tą ostatnią, którą Niemcy starali się całkowicie zniszczyć. Wewnątrz Bramy Grodzkiej, w pomieszczaniach Ośrodka i Teatru, można zobaczyć zdjęcia i filmy, dokumentujące to, jak wyglądał Lublin sprzed około stu lat oraz przeczytać opowieści z jego historii.
Brama Grodzka niestety jest jednym z najbardziej zaniedbanych zabytków Lublina, chociaż wykonywano w niej różne prace konserwacyjne, to nadal nie przywrócono jej do należnego temu miejscu stanu. Pomimo tego, jako część Starego Miasta, jest to bardzo ważny zabytek lubelski, świadczący o przeszłości tego miasta.
